عسل دیابتی

در حالی که افراد دیابتی از نظر تئوری می توانند عسل را در مقادیر بسیار بسیار کم و فقط گاهی اوقات مصرف کنند، به هر حال اگر این کار را نکنند بهتر است. با اینکه خواص عسل بسیار است اما دلیل خوبی وجود دارد که چرا اکثر پزشکان به بیماران دیابتی توصیه می کنند از مصرف عسل به طور کلی اجتناب کنند. چرا؟

زیرا از نظر شیمیایی، عسل قند است. اینجا هدف ما حفظ سلامتی شماست. اگرچه تیم مامان بی بی مثل هزاران شرکت دیگر اهداف اقتصادی هم دارد. اگر می خواهید در این مورد بیشتر بدانید با ما همراه باشید.

عسل قند طبیعی است، اما همانند سایر قندها  ، چه قند میوه یا عسل، باعث افزایش سطح قند خون در افراد سالم و دیابتی می شود. اگرچه شاخص گلایسمی آن متوسط است که به آن هم می پردازیم. برای کسی که باید قند و کالری ورودی بدنش را کنترل کند، مشکل است که بگوییم یک قاشق عسل چه میزان قند خون را بالا می برد. و این برای فرد دیابتی بسیار خطرناک است. برای یک فرد دیابتی، حتی یک قاشق غذاخوری عسل می تواند باعث افزایش شدید سطح قند خون شود.

شدت بیماری، درجه مقاومت به انسولین، وزن فعلی، رژیم غذایی و عادت به ترکیب غذاها همه عواملی هستند که نقش مهمی در تعیین اینکه آیا فرد مبتلا به دیابت می‌تواند هر چند وقت یکبار با خیال راحت یک قاشق چای‌خوری عسل را بچشد یا عوارض جانبی خواهد داشت، بازی می‌کند. همانطور که بهتر است از شکر، آب نبات و سایر شیرینی ها اجتناب کنند، دیابتی ها نیز بهتر است از عسل نیز اجتناب کنند.

دیابت یک بیماری متابولیسم است، به این معنی که بدن برای پردازش ماده مغذی که معمولاً آن را شکر می نامیم به انرژی مشکل دارد. و این امر توجه بیشتری را هنگام خوردن قند ، چه به شکل کربوهیدرات های پیچیده در میوه ها و سبزیجات باشد چه قندهای ساده مانند قندهای موجود در عسل می طلبد. هر فرد دیابتی یک محدودیت روزانه برای مصرف کربوهیدرات، قند و کالری دارد (افزایش وزن وضعیت را بدتر می کند).

به همین دلیل است که بسیار مهم است که از غذاهایی که دارای قند و کربوهیدرات بالا هستند اجتناب کنند و غذاهایی را انتخاب کنند که در هر دوی آنها تا حد ممکن کم باشد، اما دارای مواد مغذی ضروری مانند ویتامین ها، مواد معدنی، پروتئین و چربی باشند. و این بدان معنی است که عسل غذایی است که در دیابت بهتر است از آن اجتناب شود.

مقدار قند عسل  دیابتی چقدر است؟

ترکیبات عسل بیشتر از قند تشکیل شده است. اکثر عسل ها  بین 13 تا 17 درصد آب و تعداد کمی حدود 20 تا 24 درصد آب دارند. این بدان معناست که میانگین عسل شما با 17 درصد آب، 82 درصد کربوهیدرات (بیشتر قندهای ساده، گلوکز و فروکتوز) است. به عبارت دیگر، یک عسل معمولی حاوی 82 گرم قند در هر 100 گرم است که بسیار زیاد است و دلیل اصلی این است که بسیاری از پزشکان محصول زنبور عسل را به دیابتی ها توصیه نمی کنند. . یک قاشق غذاخوری (21 گرم تخمین زده می شود) تقریباً 16-17 گرم قند فراهم می کند. یک قاشق چای خوری تخمین زده شده حدود 4-5 گرم قند دارد.

ترکیبات قندی عسل دیابتی

همانطور که در بالا ذکر شد، عسل در اصل مخلوط قندهاست. در واقع از 3 تا 5 نوع مختلف قند تشکیل شده است: گلوکز، فروکتوز (قندهای اصلی) و مقادیر کمتر ساکارز و گاهی اوقات مالتوز و گالاکتوز. بیشتر عسل ها دارای گلوکز بیشتری نسبت به فروکتوز هستند، اما انواعی نیز با مقادیر مشابه گلوکز و فروکتوز و به ندرت با فروکتوز کمی بیشتر از گلوکز نیز وجود دارد.

انواع عسل که دارای گلوکز بیشتری هستند بلافاصله پس از برداشت متبلور می شوند (مثلاً عسل آفتابگردان). آنهایی که دارای مقادیر تقریباً مساوی گلوکز و فروکتوز یا فروکتوز کمی بالاتر هستند، در طی چند سال بسیار آهسته متبلور می شوند (مثال: عسل اقاقیا).

گلوکز و فروکتوز قندهای ساده ای هستند بدون هیچ گونه کربوهیدرات پیچیده (فیبر)، چربی یا پروتئین، به راحتی جذب جریان خون می شوند. خوردن عسل درست مانند خوردن قند ساده است. به همین دلیل است که برخی از پزشکان عسل را برای دیابت مضر می دانند. اگرچه با خواص عسل هم آشنا هستند.

شاخص گلیسمی عسل دیابتی (بسیار متغیر)

مقدار شاخص گلیسمی عسل خام: بسته به نوع آن از 50 تا 55 و تا حدود 60 متغیر است.

شاخص گلیسمی (GI) اندازه گیری سرعت یا کندی یک غذا که باعث افزایش سطح قند خون می شود. غذاها با گلوکز خالص که دارای شاخص گلیسمی 100 است، مقایسه می شوند، به این معنی که گلوکز باعث سریع ترین افزایش سطح قند خون می شود.

غذاهایی با شاخص گلیسمی 55 و کمتر به عنوان GI پایین در نظر گرفته می شوند.

غذاهای با شاخص گلیسمی 55-69 دارای GI متوسط هستند.

غذاهایی با شاخص گلیسمی بالای 70 دارای GI بالایی هستند.

بسته به نوع آن، عسل ممکن است دارای شاخص گلیسمی 50-55 و تا 60 باشد. هر چه یک عسل حاوی فروکتوز بیشتر و گلوکز کمتری باشد، شاخص گلیسمی آن کمتر است. این به این دلیل است که فروکتوز دارای شاخص گلیسمی پایین (25) در مقایسه با گلوکز است که بالاترین شاخص گلیسمی (100) را دارد. هر چه یک عسل گلوکز بیشتری داشته باشد، شاخص گلیسمی آن بیشتر است و برای دیابت بدتر است. با این حال، اگر دیابتی هستید، شاخص گلیسمی پایین و نسبتاً پایین دلیل کافی برای خوردن عسل نیست.

مقایسه ارزش شاخص گلیسمی عسل و شکر

شکر معمولی (ساکارز، ساخته شده از گلوکز و فروکتوز) دارای GI 65 است. این نسبت به GI عسل و به ویژه برخی از انواع آن نزدیک است. اما نه شکر و نه عسل گزینه های خوبی برای دیابتی ها نیستند.

دلایل اجتناب از مصرف عسل در دیابت

1- عسل معمولاً بیش از 80 درصد قند دارد که خیلی زیاد است.

2- فیبر، چربی و پروتئینی ندارد که جذب قند را در جریان خون را کند.

3- تعیین اینکه یک فرد دیابتی چه مقدار عسل می تواند با خیال راحت بخورد دشوار است و حتی کمترین مقدار آن منبع قابل توجهی از قند است.

مثال: 1 قاشق چایخوری از 5 گرم آن حدود 4 گرم شکر دارد. زیاد است.

4- عسل خوشمزه است و هیچ کس به یک قاشق چایخوری بسنده نمی کند. چه کسی می تواند در برابر نخوردن یک عسل خوب مقاومت کند؟

5-  برخی افراد بعضی از غذاها را بهتر از دیگران مصرف می کنند، در حالی که برخی دیگر عوارض جانبی را کمتری را از دیگران تحمل می کنند.

6- در درازمدت، عسل می تواند به افزایش وزن کمک کند و در برخی موارد دیابت را بدتر کند.

7- خطر واکنش های آلرژیک وجود دارد. اگر به زنبورها، گرده گل یا محصولات زنبور عسل (عسل، ژل رویال، بره موم) حساسیت دارید یا مشکوک به آلرژی هستید، از خوردن عسل، چه دیابتی یا غیر دیابتی، اجتناب کنید.

چگونه عسل را برای دیابت بی خطر کنیم؟

اگر دیابتی هستید و اصرار دارید که طعم عسل را بچشید و من بر طعم و مزه تاکید دارم، ابتدا باید از پزشک خود بپرسید که آیا شرایط شما به صورت جداگانه به شما اجازه چنین کاری را می دهد یا خیر. اگر پزشک شما احساس می کند که خوردن مقادیر بسیار بسیار کم هر چند وقت یکبار برای شما بی خطر است، جنبه های زیر را در نظر بگیرید:

1- از قبل برای آن برنامه ریزی کنید. وقتی یک فرد دیابتی عسل می‌خورد، ابتدا باید تعداد کالری و مقدارگرم کربوهیدرات‌ها را در مقادیر بسیار کم عسلی که مجاز به خوردن است محاسبه کند تا از توصیه‌های ارزش انرژی روزانه و حداکثر مصرف توصیه شده کربوهیدرات تجاوز نکند.

2- به یاد داشته باشید که می توانید مقدار بسیار بسیار کمی را یک بار و به ندرت و گهگاهی بخورید. از دکتر خود بپرسید که برای شروع با چه مقداری مناسب است. پزشک ممکن است حداکثر یک قاشق چایخوری (5 گرم) را توصیه کند.

3- هرگز با معده خالی  و هرگز با یک وعده غذایی غنی از کربوهیدرات عسل نخورید. اگر ابتدا یک وعده غذایی پروتئین بدون چربی دارید، می توانید یک قاشق چای خوری عسل با آن بخورید. پروتئین و مقادیر کمی چربی موجود در آن باعث کاهش جذب قندهای موجود در جریان خون و کاهش احتمال افزایش قند خون می شود.

4- تفاوت های فردی و مقدار مصرف عسل را در نظر بگیرید. برخی از افراد مبتلا به دیابت ممکن است هر از چند گاهی با یک قاشق چای خوری عسل راضی شوند، اما در برخی ممکن است بعد از آن هم احساس بیماری کنند.