پوشش گرده گل: یک بسته سخت پیچیده شده رنگی

سیتوپلاسم در یک لایه سلولزی به نام اینتین پیچیده شده است. اینتین در لایه دیگری به نام اگزین پیچیده می شود. اگزین که از چیزی به نام sporopollenin اسپوروپولنین ساخته شده است، برای دفع آسیب های محیطی مانند اشعه ماوراء بنفش، رطوبت، خشک شدن، فشار و تغییرات pH طراحی گردیده است.

 اگزین با ماده چسبنده ای به نام پولن کیت pollenkitt پوشیده شده است پولن کیت بسیار چسبنده بوده و گرده ها را قادر می سازد به گل ها بچسبند و توسط باد کنده نشده یا شسته نشوند. همچنین این چیزی است که به زنبورهای عسل اجازه می دهد آن را در کیسه های گرده خود گرد سازند

همانطور که مشخص است منافذ ژرمینال، جایی که مواد ژنتیکی در نهایت آزاد می شود، نقطه ضعف دانه گرده است. آنزیم های روده زنبور عسل راه خود را از این طریق باز می کنند و قادر به هضم آن می باشند.

 محققانی که روی مدفوع زنبور عسل را مطالعه می کردند، دریافتند که همه ی دانه گرده هضم نمی شود. دانه های کاملاً هضم شده شبیه بادکنک های پاره شده به نظر می رسند. همه چیز به جز پوسته سلولزی تخلیه شده از بین رفته است برخی از دانه ها تا حدی تخلیه شده اند و برخی هنوز کامل هستند.

یعنی مقدار کمی از مواد مغذی از آن دانه ها استخراج شده است.  تغذیه می تواند متفاوت باشد قابلیت هضم و ارزش غذایی دانه های گرده بسیار به گونه گلی که آنها را تولید کرده است بستگی دارد. زنبورهای شهدآور فقط با نگاه کردن به آن نمی‌توانند بفهمند که دانه گرده چقدر قابل هضم یا مغذی است، این یکی از دلایلی است که چرا رژیم غذایی متنوع برای سلامت زنبور عسل بسیار مهم است.