تغذیه کندو با شکر

تغذیه کندو  با شکر را می توان به سه دسته تقسیم کرد

تغذیه پاییزی

به عنوان یک قاعده زنبورها فقط به تغذیه نیاز دارند چون محصول عسل توسط زنبوردار برداشت شده است. هنگام برداشت محصول اطمینان حاصل کنید که زنبورها ذخیره کافی در کندو برای جلوگیری از گرسنگی را دارند.

سپتامبر معمولاً زمانی از سال است که برای تغذیه شربت شکر به عنوان مکمل یا جایگزین انتخاب می شود تا اطمینان حاصل گردد که زنبورهای عسل ذخیره کافی برای گذر آنها از زمستان را دارند. تغذیه پس از برداشتن محصول عسل انجام می شود و در حالی که کلنی هنوز قوی است، به اندازه ای گرم است که زنبورها به سمت بالا به داخل فیدر حرکت می کنند، می توانند شربت را پایین بیاورند، آن را اینورت کنند و به درستی در شانه ذخیره سازنند.

تغذیه زودهنگام تمایل به ایجاد نوزاد دارد، بنابراین به غیر از  اینکه خطر گرسنگی وجود داشته باشد تا سپتامبر صبر کنید.

مقدار ذخایر مورد نیاز یک کلنی برای حمل آن در زمستان با توجه به سویه زنبور عسل متفاوت است. سویه قدیمی بریتانیایی، آپیس ملیفرا، تنها به حدود 10 کیلوگرم از عسل برای تغذیه ایمن آن برای گذر زمستان نیاز داشت ، اما امروزه یک کلنی زنبور عسل برای انجام این کار متوسط به حدود 18 تا 22 کیلوگرم یا 40-50 پوند نیاز دارد. کندوهای بزرگتر که توسط ملکه های پرکار اداره می شوند ممکن است به مقدار بیشتری نیاز داشته باشند. یک قاب استاندارد بریتانیایی که پر از عسل باشد حاوی حدود 2.2 کیلوگرم یا 5 پوند است. بنابراین ذخائر کلنی موجود را ارزیابی کرده و با استفاده از شربت شکر، تعادل مورد نیاز را ایجادکنید.

تغذیه در زمان استفاده از برخی از واروآ کش ها، معمولاً آنهایی که حاوی اسانس هستند، ممنوع است چون ممکن است خطر غارت را افزایش دهد.

تغذیه اضطراری

این روش ها با اجتناب از گرسنگی به بهترین وجه انجام می شوند

زنبورها می توانند در هر زمانی از سال گرسنه بمانند و معمولاً اگر این اتفاق بیفتد زنبوردار مقصر است و نه زنبورها . این وظیفه زنبوردار است که باید مطمئن شود زنبورها دارای ذخیره کافی هستند.

گاهی اوقات در زمستان زنبورها از ذخائر یک طرف کندو استفاده می‌کنند و از ذخائر جاهای دیگر دور می مانند. این به عنوان گرسنگی انزوا شناخته می شود. قاب‌های ذخائر را می‌توان در سراسر کندو جابه‌جا کرد تا در مجاورت خوشه زنبور عسل قرار گیرند. لانه نوزادان را تقسیم نکنید.

اگر زنبورها در زمستان کمبود ذخائر داشته باشند احتمالاً از گرسنگی می‌میرند، آب نبات یا خمیر شیرین نرم سفید (فوندانت نانوایی) را روی سوراخ تغذیه تخته تاج قرار می‌گیرد. در مورد کلنی های کوچک، تخته تاج ممکن است نیاز به چرخش داشته باشد تا یک سوراخ تغذیه روی خوشه زنبور عسل قرار گیرد. زنبورها برای استفاده از آب نبات به آب نیاز دارند که اغلب به صورت متراکم در کندو گرفته می شود. بنابراین آب نبات به آرامی مصرف می شود و کلنی را به اندازه سایر خوراک ها تحریک نمی کند. اگر شربت شکر در یک فیدر تماسی ارائه شود، دماهای سرد ممکن است باعث انقباض شربت در داخل مش و خیس شدن خوشه شود. تغذیه درست پاییزی از این سناریو جلوگیری می کند.

اگر زنبورها در بازرسی بهار کمبود ذخائر دارند، شربت شکر رقیق را با استفاده از فیدر تماسی تغذیه دهید.

در موارد شدید، زمانی که زنبورها گرسنه هستند، آنها را با محلول رقیق شربت شکر اسپری کنید و یک شانه خالی را با شربت شکر پر کنید. این کار را می توان با ریختن شربت در سلول ها به آرامی با استفاده از یک بطری پر از شربت شکر با درب بسته دارای سوراخ های 3 میلی متری در طرفین انجام داد، وقتی شانه پر شد آن را در مجاورت زنبورها قرار دهید.

به یاد داشته باشید ماه های مارس و آوریل ماه هایی هستند که زنبورها به سرعت ذخایر غذایی خود را مصرف می کنند زیرا کلنی رشد می کند و نوزادان بیشتری تولید می شود. بهتر است در پاییز به مقدار کافی غذا داده شود یا مقدار زیادی عسل باقی بماند تا اینکه بخواهید در بهار تغذیه اضطراری انجام دهید. در این زمان یک کلنی باید حداقل 4-5 شانه با ذخیره عسل ، یعنی 9 کیلوگرم یا 20 پوند داشته باشد.

هنگام برداشتن محصول عسل، همیشه بررسی کنید که ذخیره کافی برای جلوگیری از گرسنگی زنبورها باقی بماند. در صورت نیاز فورا تغذیه کنید.