پروانه های موم خوار

پروانه های موم خوار

پروانه های موم خوار

پروانه های موم خوار انگلی هستند که دوست دارند موم کندو را بخورند. لارو پروانه موم خوار داخل کندوهای زنبور عسل فرو می‌رود و شروع به خوردن کلاهک‌ حجره ای که شفیره‌ها را در خود جای داده اند، می‌کند. شفیره هایی که زود به هنگام پوشش خود را از دست می دهند، ممکن است در مرحله بلوغ با تغییر شکل همراه باشند.

لاروهای در حال رشد در شانه یا کندو پیله می کنند و به این ترتیب ساختار کندو را تضعیف می کنند. در بلوغ پروانگی، آنها تضاد با کلنی  زنبور عسل را رها می کنند، چون دیگر از موم زنبور عسل تغذیه نمی کنند. زنبورداران از محلول های مختلفی برای تمیز کردن شانه ها از لارو و شفیره پروانه موم خوار استفاده می کنند.

در قانون حیات وحش پروانه های موم خوار به زنبورها کمک می کنند. چون کندوهای بیمار را از بین می برند. و مانع گسترش و پخش شدن آن ها می گردند. کلنی های که ملکه و نرهایی با ژنتیک ضعیفی دارند توسط پروانه موم خوار از بین می روند.

متاسفانه پروانه موم خوار بعد از وارد کردن لاروهایش بین شان های کندو و شان های مومی که در زمستان نگهداری می کنید. قابل تشخیص نیستند. هر جا که شان موم هست پروانه موم خوار هم هست. البته آن ها توسط کلنی های سالم به طور موثری قابل کنترل می باشند. غیر معمول نیست که یکی دو تا پروانه موم خوار در گوشه و کنار کندوی سالم ببینید. ولی هر علامت خراب کاری یا تخریب توسط پروانه موم خوار معنی ایش این است که کلنی با مشکل روبرو شده است.

شناسایی پروانه موم خوار

شناسایی آن ها آسان است. جدا از آنکه ممکن است پروانه کله مرده در کشورهای گرمسیری مشاهده گردد. احتمالا پروانه موم خوار تنها پروانه در دور و بر شماست. رنگ آن ها نقره ای – خاکستری یا قهوه ای مات و معمولی است و در دو اندازه کوچک و بزرگ می باشند. بزرگترها در اندازه 1/3 تا 1/9 سانتی متر بوده که در اکثر کندوهای زنبور عسل یافت می شوند. زنبورها به طور طبیعی خراب کاری های آن ها را تعمیر می کنند. به همین دلیل بسیاری از زنبورداران تازه کار تا زمانی که کلنی توانایی دفاعی اش را از دست نداده و لاروهای پروانه بیرون نیامده اند متوجه آن ها نمی شوند.

مشکلات بوجود آمده از طرف این پروانه در کشورهای گرمسیری حادتر است. چرا که شرایط برای تولید مثل آن ها مساعد می باشد. اگر شما در مناطق گرمسیری زندگی می کنید جعبه عسل را در حداقل ممکن نگه دارید. و گرنه شما این پروانه ها را در جعبه عسل فوقانی که زنبور کمتری دارند خواهید یافت. پروانه ماده تخم های خود را در شکاف های داخل کندو می گذارد. نوع کوچکتر که ظاهری نقره ای دارد و متابلا لاروش هم کوچکتر است.

پروانه های موم خوار

خسارت و خرابی

کرم ها از میان شان ها حرکت می کنند و عسل و گرده می خورند. تونل های که آن ها در میان شان ها ایجاد می کنند. با تارهای تنیده پر هستند. و به آسانی قابل رویت می باشند. وقتی بزرگتر شدند حدود 3 سانتی متر در مورد نوع بزرگتر، کرم ها داخل حفره تو خالی رفته و به دور خود تار می تند و تبدیل به شفیره می گردند.

آن ها در جمعیت زیادی هستند و اگر شما به قدر کافی بد شانس باشید و آن ها را نبینید. بعدا می فهمید که کار از کار گذشته است. پروانه های کوچک همیشه منزوی با تعدادکم هستند. در این مرحله شان تقریبا به هیچ تنزل می کند. و چیزی جزء تارهای پروانه که آن را پوشانده اند نیست و این صحنه وحشتناکی است.

محافظت در مقابل پروانه موم خوار

تنها راه حفاظت در برابر پروانه موم خوار قوی نگهداشتن کلنی است. اگر کلنی شکست بخورد و ناموفق بود آن را با دیگری یکی کنید. البته به شرطی که بیماری نداشته باشد. پروانه های موم خوار معمولا به شان های تمیز که گرده و عسل ندارند حمله نمی کنند. بنابراین محافظت از شان های ذخیره کار مشکلی است.

Kwadha, C. A., Ong’amo, G. O., Ndegwa, P. N., Raina, S. K., & Fombong, A. T. (2017). The biology and control of the greater wax moth, Galleria mellonella. Insects, 8(2), 61

https://doi.org/10.3390/insects8020061

Burges, H. D. (1978). Control of wax moths: physical, chemical and biological methods. Bee world, 59(4), 129-138

https://doi.org/10.1080/0005772X.1978.11097713

دیدگاهتان را بنویسید