خواب زمستانی زنبور عسل
آیا خواب زمستانی زنبور عسل درست است؟
خواب زمستانی اغلب با تصور اینکه بعضی حیوانات در زمستان به خواب می روند تا انرژی و مقاومت خود را در ماه های زمستانی که جستجوی شهد و غذا دشوارتر می گردد حفظ کنند، تداعی می گردد. ولی برخی از گونه‌های زنبور نه تنها در ماه‌های زمستان به خواب زمستانی نمی‌روند، بلکه احتمالاً به همان اندازه یا حتی شلوغ‌تر از ماه‌های وفور گرده و جمع‌آوری شهد مشغول هستند. با این حال، تلاش آنها کاملاً معطوف به بقای کندو است.
آیا زنبورها به خواب زمستانی می روند یا مهاجرت می کنند؟
به طور کلی، بسیاری از گونه‌های مختلف زنبورها مهاجرت نمی‌کنند، و یا به مناطق گرمتر در طول ماه‌های زمستان نقل مکان می‌کنند. به معنای واقعی کلمه، زنبورها حتی به خواب زمستانی نمی روند. آنها رفتار خود را با دماهای سردتر تطبیق می دهند. در عوض، اکثر آنها فرآیندهای بقای خود را دارند که شامل هم نوعی خواب زمستانی زنبور می شود و هم تضمین توسعه نسل بعدی گونه هایشان است.
خواب زمستانی زنبور عسل چه مدت طول می کشد؟
بیشتر گونه های زنبورها از اولین شروع دماهای سردتر یا از ابتدای زمستان تا آغاز بهار و دماهای گرمتر وارد نوعی خواب زمستانی می شوند. این دوره “خفته” معمولاً چندین ماه طول می کشد.
کدام گونه از زنبورها به خواب زمستانی می روند؟
به طور کلی، بیشتر گونه های زنبور نوعی خواب زمستانی را برای زمستان به کار می برند. در کل فقط ملکه در ماه های سردتر زنده می ماند و در اوایل بهار از خواب بیرون می آید تا پایه و اساس یک کلنی جدید را بنا بگذارد.
زنبورهای نجار، که به دلیل نقب زدن دردسرسازشان در چوب معروف هستند، روند زمستانی نسبتاً ساده ای دارند. هنگامی که پایان تابستان فرا می رسد و دماها شروع به سردی می کنند، یک زنبور ماده و یک زنبور نر نجار ، تخم های خود را در یک سوراخ چوبی گرم و خشک که حفر کرده اند، می گذارند. و سپس به جمع آوری غذای فرزندانشان می پردازند. تا در بهار مصرف کنند. هنگامی که آنها غذا اندوخته را رها کردند، پرواز می کنند و پس از مدت نسبتا کوتاهی می میرند.
تخم‌ها (پیش‌شفیره) تا گرمای بهار در چوب باقی می‌مانند و در آن زمان غذا را می‌خورند و به زنبورهای نجار بالغ تبدیل می‌شوند و سپس چرخه زندگی دوباره آغاز می‌گردد. به این ترتیب، زندگی یک زنبور نجار وقف تامین بقای گونه خود می شود.
کلنی های زنبور مخملی با استقرار دمای سردتر زمستان از بین می روند و ملکه تنها بازمانده است. این ملکه بالقوه در طول پاییز با یک زنبور مخملی نر جفت گیری کرده و در نهایت بسیار تنومند می شود و مقدار زیادی شهد و گرده مصرف می‌کند. و برای مرحله خواب یا خواب زمستانی در زمستان آماده می گردد، تا در یک آشیانه چوبی خشک و نرم آرام بگیرد. در بهار، ملکه بیرون می‌آید و به دنبال مکان مناسبی برای لانه‌سازی تخم‌هایی است که قرار است بگذارد.
انواع مختلف زنبورهای بومی منزوی نیز روش‌های متفاوتی برای آماده‌سازی و بقای خود در طول زمستان دارند. برای زنبورهای معدن، زنبورهای عرق و زنبورهای پلی استر، تخمگذاری ملکه در تونل های زیرزمینی معمول و متداول است، در حالی که ملکه‌های برگ بر Leafcutting و میسون mason تمایل دارند در جاهای گرم، متروکه بالای زمین تخمگذاری کنند.
آیا همه زنبورهایی که به خواب زمستانی می روند در زمستان زنده می مانند؟
در بیشتر گونه های زنبور، معمولاً تنها ملکه کندو است که در زمستان زنده می ماند. او معمولاً کمی قبل از شروع انقلاب زمستانی تخمگذاری جدید را متوقف می کند و پس از گرم شدن دمای اولین بهار، دوباره این کار را آغاز می کند.
لاروهایی که او تا زمستان گذاشته است، توسط زنبورهای کارگر در مرکز خوشه به همراه ملکه گرم نگه داشته می شوند،. این لاروها جوان هایی هستند که در بهار از تخم بیرون می آیند و ملکه از آنها مراقبت می کند و با بیرون رفتن آن ها و جستجو و آوردن گرده و شهد تازه از آنها تغذیه می کند.
آیا زنبورها، عسل را برای زمستان ذخیره می کنند؟
زنبور عسل در مقیاس صنعتی معمولاً ذخیره ای از حدود 25 تا 60 پوند عسل برای ماه های سردتر دارد. و ذخایر انباشته عسل، نان زنبور و ژل رویال کلنی را در طول ماه های زمستان حفظ و نگهداری می کند. این خوشه زنبورها معمولاً درست زیر ذخایر مواد غذایی تشکیل می شود و با با مصرف آن ها به سمت بالا حرکت می کند.
چگونه زنبورها در دماهای سرد از یخ زدگی جلوگیری می کنند؟
زنبورها تلاش های خود را برای حفظ گرمای کافی در کندو متمرکز می کنند. هنگامی که دمای بیرون به حدود 57 درجه فاریتهایت کاهش می یابد، زنبورها شروع به تشکیل خوشه ای در مرکز کندو می دهند که کم و بیش بقای آنها را برای چند ماه آینده تضمین می کند.
در خوشه سرها به سمت داخل و همه زنبورها به هم فشرده شده اند، هر زنبور با استفاده از ماهیچه های پرواز و بال های خود برای ایجاد گرما در کلنی شروع به “لرزیدن” و “لرزیدن” می کند.
پوسته بیرونی خوشه حدود سه اینچ ضخامت دارد و معمولاً حدود 40 درجه فارینهایت است، اما در مرکز، دما می تواند به 93 درجه برسد. در مرکز است که اغلب فضایی برای حرکت وجود دارد، زیرا زنبورهای کارگر از ملکه مراقبت می کنند.
البته زنبورداران با بررسی کندو در زمستان نیازهای آن را پیشاپیش بر طرف می کنند.
Johansson, T. S. K., & Johansson, M. P. (1979). The honeybee colony in winter. Bee World, 60(4), 155-170
https://doi.org/10.1080/0005772X.1979.11097754
Nürnberger, F., Härtel, S., & Steffan-Dewenter, I. (2018). The influence of temperature and photoperiod on the timing of brood onset in hibernating honey bee colonies. PeerJ, 6, e4801
https://doi.org/10.7717/peerj.4801