شرح وظیفه زنبور عسل

در آخرین مرحله شرح وظیفه زنبور عسل آذوقه جویی  و شهدآوری را تا پایان عمر ادامه می دهد.

زمان رفتن از یک نقش به نقش دیگر با بالغ شدن زنبورکارگر به خوبی مشخص نیست . با گونه ی زنبور و بر اساس نیازهای ویژه کندو متفاوت است. شاید چشمگیرترین تغییر در نقش، از فعالیت‌هایی است که صرفاً در داخل کندو انجام می‌شود تا نقش های که در خارج از کندو وقتی که زنبور کارگر تبدیل به آذوقه ‌جوی برای جمع‌آوری غذا، آب و بره موم برای کلنی بعهده می گیرد.

بره موم که گاهی به آن چسب زنبور عسل نیز می گویند، یک ماده صمغی چسبنده است که توسط زنبورهای آذوقه جویی از گیاهان تولید کننده رزین جمع آوری می گردد. یک کلنی کاربردهای زیادی برای بره موم دارد، از جمله مسدود کردن سوراخ ها، سیمان کردن و تقویت پایه های سلولی، حتی مومیایی کردن حیوانات کوچکی که در لانه مرده اند، مانند موشی که بزرگتر از آن هست که زنبورها آن را بتوانندخارج کنند.

یک زنبور کارگر بالغ حدود 30 تا 50 روز در طول بهار و تابستان زندگی می کند و اگر در ماه های قبل از زمستان سرد متولد شود، ممکن است به طور قابل توجهی بیشتر عمر کند. در طول ماه های زمستان در آب و هوای سردتر، زاد و ولد ممکن است به طور کامل متوقف شود، زیرا زنبورهای بالغ برای گرم نگه داشتن آنها روی شانه جمع می شوند.

قبل از اینکه یک زنبور کارگر شروع به جستجوی غذا کند، ابتدا باید یاد بگیرد که اطراف کندو را بشناسد تا بتواند با استفاده از مکان های بصری به خانه بازگردد. از آنجایی که روزانه تا 2000 تخم گذاشته می شود، بسیاری از آذوقه جویان تازه کار باید هر چند روز یک بار پروازهای اولیه خود را انجام دهند. اولین پروازهای موقعیا یابی، پروازهای تمرینی کوتاهی هستند و زنبور را قادر می سازد تا مکان کندو و هر نشانه نزدیک را برای استفاده بازگشت های بعدی به خاطر بسپارد.

زمانی که صدها زنبور به ظاهر بی هدف در خارج از کندو پرواز می کنند، می توان این پروازها را تشخیص داد. برخی افراد اینها را با زنبورهای غارت گر اشتباه می گیرند، اما حملات دزدی به مانند پرتاب دارت به سمت ورودی کندو بسیار تهاجمی تر است. پروازهای جهت‌یابی نیز اغلب با پروازهای ازدحام اشتباه گرفته می‌شوند، اما مشاهده دقیق نشان می‌دهد که زنبورها در حال چرخش هستند و در نزدیکی کندو حرکت می‌کنند، در حالی که یک توده، پس از چند دقیقه، کندو را ترک کرده و حرکت می‌کند. درون ها نیز باید پروازهای شناسایی خود را انجام دهند و از زمانی که تقریباً هشت روز از عمرشان می گذرد، پروازهای موقعیت یابی کوتاه را آغاز کنند.

زنبورهای آذوقه جو از خرطوم (پروبوسیس) یا قسمت‌های دهان خود برای مکیدن شهد گل‌ها یا آب به داخل کیسه یا معده عسلی داخل بدن خود استفاده می‌کنند که به عنوان عسلدان شناخته می‌شود. هنگامی که عسلدان پر از شهد یا آب است، زنبور کارگر به کندو برمی‌گردد، جایی که آورده به زنبورهای کارگر متخصص داخل کندو سپرده می‌شود که تنها کارشان گرفتن شهد یا آب از زنبور عسل و ذخیره آن در سلول‌های خالی است.

فرآیند تغذیه متقابل توسط حشرات اجتماعی یا گرفتن شهد یا آب از زنبور علوفه جوی برگشتی، تروفالاکسیس نامیده می شود. با تروفالاکسی، زنبور آذوقه جو شهد عسلدان خود را به دهان خود می آورد و در آنجا توسط کارگر داخل کندو بلعیده در آنجا با آنزیم های اضافی مخلوط می شود . سپس شهد از عسلدان کارگر داخل کندو برگردانده شده و در سلول ذخیره می گردد.