بال زنبور عسل
زنبورها آن طور که فکر می کنیم بال های خود را بالا و پایین نمی زنند. بال زنبور عسل هنگام پرواز می پیچد و می چرخد. آرایش ویژه بال های زنبور عسل این امکان را برای زنبورها فراهم می کند تا از آنها برای اهدافی فراتر از پرواز استفاده کنند.
زنبورها چند بال دارند و چه کاربردی های دارند؟
زنبورها چهار بال دارند: دو بال جلو و دو بال عقب. بالهای جلو بزرگتر از بالهای عقب هستند. بال ها برای پرواز طراحی شده اند. همچنین ابزاری ابزار توانمند برای حفظ سلامت کندو و عسل بکار می روند.
پرواز کردن
بالهای زنبور 230 بار در ثانیه می زنند. این منشاء صدای وزوز گویای زنبورها است.
آبگیری عسل
بخش بزرگی از تبدیل شهد به عسل، آب گیری آن است. زنبورها این کار را ابتداء با استفاده از دستگاه گوارش خود برای جذب رطوبت شهد انجام می دهند. و یکی از آخرین مراحل تبدیل شهد به عسل، قرار دادن آن در حجره ها و سپس بال زدن زنبورهاست تا عسل بیشتر رطوبتش را از دست بدهد.
کنترل دما
دمای عضلات پرواز زنبور عسل برای پرواز کردن باید حداقل 86 درجه فارنهایت باشد. این را می توان با نرمش انسان برای گرم شدن مقایسه کرد. آنها همچنین می توانند دمای بدن خود را در زمانی که هوا خیلی گرم هست تنظیم کنند.
پرورش نوزادان ملکه
همراهان و ملازمان ملکه از توانایی های کنترل دمایی خود استفاده می کنند. تا ملکه و تخم هایش را گرم نگه دارند.
تهویه کندو
نواخت سریع بالهای زنبور، جریان هوا را در کندو به گردش در می‌آورد و محیط راحت تری را برای زنبورها ایجاد می‌کند.
شنا کردن
افتادن زنبورها در آب یک منظره رایج است، اما در هنگام غرق شدن کاملاً درمانده نیستند. زنبورها از بال های خود برای ایجاد امواج در آب استفاده می کنند تا بتوانند خود را به جلو برانند. این حرکت را می توان به “موج سواری” در امنیت تشبیه کرد.
ضمن اینکه بالهای زنبور محکم و استوار هستند، ماهیچه‌هایی که آنها را در حرکت در می آورند نیز یکی از قوی‌ترین اندام های زنبورهاست.
بال های زنبور عسل چه شکلی هستند؟
بالهای زنبور هر کدام حدود 9/7 میلی‌متر طول دارند وقتی بال جلویی روی بال عقبی قرار دارد. بال های زنبور از نظر رنگ شفاف هستند. آن ها نازک و در هنگام مشاهده شکننده به نظر می رسند. بالهای زنبور قوی هستند و برای حمل زنبورها به فواصل دور ساخته شده‌اند.
آیا همه گونه های زنبور الگوی یکسانی روی بال های شان دارند؟
نه، همه گونه های زنبور الگوی بال یکسانی ندارند. بال زنبور عسل با بال زنبور مخملی یا زنبور نجار متفاوت است. با این حال، تشخیص گونه‌ها از طریق شکل سلولی حاشیه بال های جلویی آسان‌تر است.
بال های زنبور از چه چیزی ساخته شده اند؟
بال زنبور سه لایه دارد:
لایه بالایی
یک غشای نازک و شفاف که مانند کوتیکول ناخن انسان است.
لایه میانی
مکانی که همولنف ( اعصاب و عروق خونی ) قرار دارد.
لایه زیرین
همانند غشایی که لایه بالایی دارد.
لایه های بالایی و زیرین لایه میانی را می پوشانند و از همولنف محافظت می کنند.
رزیلین یک پروتئین الاستیک است که مفاصل بال زنبور را تشکیل می دهد. رزیلین را می توان به فیلم پلاستیکی سفت تشبیه کرد. این به بال ها انعطاف پذیری می دهد تا در اثر ضربه شکسته نشوند. علاوه بر رزین، بالهای زنبور از غشاها، خون زنبور (همولنف)، اعصاب، موها و مجاری تنفسی تشکیل شده‌اند.
برای چنین بخش کوچکی از زنبور، بالها بیش از چیزی که چشم غیر مسلح می‌تواند ببیند، نگه می‌دارند. آنها به اندازه کافی قوی هستند که در برابر اصابت زنبورها به اشیا مقاومت کنند. با این وجود، آنها هنوز هم شکننده هستند. بالها می‌توانند به دلیل کهولت یا حتی ویروس‌هایی مانند ویروس بال تغییر شکل یافته، خراب شوند.
بال ها به چه چیزی متصل هستند؟
بال های زنبور عسل به قفسه سینه چسبیده است.
قفسه سینه از ماهیچه هایی ساخته شده است که امکان پرواز ناهمزمان را فراهم می کند. ماهیچه‌های پرواز ناهمزمان به بالها اجازه می‌دهند. سریع‌تر از ماهیچه‌های همزمان، که زنبورها ندارند، بنوازند. به همین دلیل است که بالهای زنبور 230 بار در ثانیه می تواند بزند در حالی که حشرات مانند پروانه‌ها حدود 20 بار در ثانیه بالهای خود را می زنند.
برای حرکت دادن بالها، ماهیچه های عمودی قفسه سینه از طرف بالا و عضلات طولی از پایین می کشند.
بال های زنبور عسل چگونه قرار می گیرند؟
وقتی زنبور پرواز نمی کند، بال های جلو روی بال های عقب قرار می گیرد. این دو قسمت در حالت استراحت از هم جدا می شوند. بالهای جلو و عقب وقتی زمان پرواز فرا می‌رسد به هم می‌رسند. قلاب های کوچکی وجود دارد که دو قسمت را به هم متصل می کند. ردیف قلاب هایی که بال های جلو و عقب را به هم وصل می کند هامولوس یا هامولی نام دارند. آنها در حرکتی به نام “جفت بال” کنار هم می آیند تا برای برخاستن آماده گردند.
زنبورها چگونه از بال های خود برای برقراری ارتباط استفاده می کنند؟
همانطور که قبلاً گفته شد، زنبورها می رقصند و بالهای خود را می نوازند تا با اهالی کندو در مورد وجود مواد غذایی ارتباط برقرار کنند. زنبورهای عسل به میدان های الکتریکی حساس هستند. میدان های الکتریکی یک پدیده طبیعی هستند. انسان ها درست مانند سایر موجودات میدان های الکتریکی از خود ساطع می کنند. چیزی که انسان ندارد گیرنده های الکتریکی است. گیرنده الکتریکی توانایی تشخیص میدان های الکتریکی است.
زنبورهای عسل نیز از گیرنده الکتریکی برای برقراری ارتباط استفاده می کنند. این توانایی چیزی است که رقص تکانی زنبور را مؤثر می کند. زنبورهای عسل می توانند میدان های الکتریکی منتشر شده از منبع شهد را از طریق شاخک های خود حس کنند.
بال زنبور عسل چند مایل پرواز را می تواند تحمل کند؟
پس از 500 مایل پرواز، بال های زنبور احتمالا مجبور به بازنشستگی می شوند. زنبورهای عسل کارگر در طی یک سفر 4 تا 6 مایل پرواز می کنند. از آنجایی که ملکه زنبور به اندازه زنبور کارگر پرواز نمی کند، می تواند چند سالی زندگی کند. زنبورهای نر حجم کاری زنبورهای کارگر را ندارند، اما این فرصت را ندارند که از بالهای خود حداکثر استفاده را ببرند. آنها یا در جفت گیری می میرند یا بعد از اینکه کندو آنها را بیرون کرد.
ویروس بال ابری
ویروس بال ابری می تواند حاصل هجوم کنه واروآ در کلنی باشد. کنه واروآ ناقل اولیه ویروس بال ابری در نظر گرفته می شود. این ویروس بالهای زنبورها را ضعیف می‌کند، که باعث می‌شود آنها ناکارآمد شوند. زنبور بدون بال کارآمد زیاد زنده نمی ماند.
Peters, J. M., Gravish, N., & Combes, S. A. (2017). Wings as impellers: honey bees co-opt flight system to induce nest ventilation and disperse pheromones. Journal of Experimental Biology, 220(12), 2203-2209
https://doi.org/10.1242/jeb.149476
Abou-Shaara, H. F., Owayss, A. A., Ibrahim, Y. Y., & Basuny, N. K. (2017). A review of impacts of temperature and relative humidity on various activities of honey bees. Insectes sociaux, 64, 455-463